Stel je eens voor dat je in één kamer leeft. Niet zomaar een kamer, maar een heel grote kamer. Huge! Met vier muren en een deur. Het is wel een wat vreemde deur: eentje waardoor je alleen naar binnen kunt. En NOOIT MEER NAAR BUITEN!
Je bent niet alleen in die kamer. Iedereen die jouw leven binnenkomt, jouw kamer, zal er blijven. Alle mensen die je ooit hebt ontmoet of zult ontmoeten – vader, moeder, broer en zus, neven, nichten, ooms en tantes, vrienden, collega’s, concurrenten, eerste en laatste liefdes – blijven met jou in die ene kamer. En zij niet alleen, maar ook de verantwoordelijkheden en verplichtingen die ze met zich meebrengen. Alles en iedereen past er in. Moet wel passen, want er kan immers niets of niemand meer door die rare deur naar buiten.
Het is duidelijk: de kwaliteit van je leven is afhankelijk van wie er in jouw kamer is.
De persoon die je bent – je geluk, je succes, je liefde, je financiën of hoe je je leven ook maar wilt definiëren en beoordelen –, is beïnvloed en bepaald door de mensen om je heen. Zij, samen met hun gedrag en ideeën, zijn degenen die de kwaliteit van je leven bepalen.
Full stop! Want wat betekent dit specifiek voor jou? Vraag je even af wie er bij jóu in de kamer is. Kijk rond. Inventariseer. Neem de tijd voor een antwoord. Het zegt namelijk veel over wie je bent en welke mogelijkheden het leven je biedt.
Begin bijvoorbeeld met de contacten in je smartphone, op LinkedIn en andere social media. Wie heb je om je heen? Wat voor soort mensen zijn dat? Zijn het vooral zakenrelaties of collega’s? Zitten er veel vrienden bij? Mensen die je plezier geven en succesvol zijn? Of juist crazy makers die je alleen maar opzadelen met hun problemen? Wil je sommige mensen eigenlijk wel in je toch al overvolle kamer? Zou je bepaalde personen sowieso hebben binnengelaten als je had geweten dat niemand ooit je kamer uitkwam? Zou je met die kennis andere keuzes hebben gemaakt en contacten hebben gelegd?
Vrijwel iedereen die we deze laatste vraag stelden, antwoordde:
JA.
Zodra je weet dat elke ‘bezoeker’ in je leven een ‘blijver’ is, maak je heel andere keuzes. Zo’n idee kan een nachtmerrie zijn en misschien alleen al die gedachte houd je liever buiten de deur.
De kamer is natuurlijk maar een metafoor, een beeldspraak. Toch is het een heel treffend beeld.
‘Elke significante input die onze hersenen ontvangen, triggert neurale activiteit die niet zo maar kan worden gewist of verwijderd alsof het nooit is gebeurd,’ zegt dr. Daniel Amen, oprichter van de Amen Clinics voor mentaal welzijn.
Als mensen je bijvoorbeeld kwetsen of kleineren, blijven ze voor de rest van je leven in je kamer. Want ze zitten overal in je hersenen. Hun stem zit in het stemherkenningsdeel van je brein, hun gezicht zit in het gezichtsherkenningsdeel – en ze gaan niet meer weg. Nooit meer.
