Are you ready?
You can’t see the smile on my face, but believe me. I’m high, I’m flyin’ like never before. Even gravity can’t hold me down no more.
Kick & bass. Adrenaline en euforie schieten door mijn lijf, knallen naar mijn kop. ‘Brennan Heart, Brennan Heart: we love you!’ Armen in de lucht, spandoeken en vlaggen omhoog: I AM HARDSTYLE!
‘Are you ready? Are you ready?’
Handshakes en hugs. Hartslag van zeventig naar negentig bpm. Ik voel die energie, ik wil fucking los!
Met een daverende dreun verrijst hij uit de vlammen en de rook: Fabian Bohn herboren als Brennan Heart. De zaal explodeert in die bass, in die beat: energie in zijn puurste vorm. Triljarden cellen vibrerend op honderdvijftig bpm.
Meer dan een miljoen fans over de hele wereld, zeker honderddertig shows per jaar. Gigs voor dertigduizend man, in line-ups met de allergrootsten. Dit is mijn gouden tijd: zowel muzikaal, zakelijk als privé. In mijn liefde met Claudia en de kinderen, met mijn broertje Jens en mijn fans. Ik werk met de superstars: Dimitri Vegas & Like Mike, Steve Aoki, Dash Berlin, Don Diablo, Gareth Emery, Diplo, Fatboy Slim… Ik remixte voor Coldplay, Rihanna, Backstreetboys, The Chainsmokers, Tiësto, Armin van Buuren en Showtek, en schreef voor Britney Spears: wat niks werd en me een mega-hit opleverde.
Het is pas een begin. Want ik, Brennan Heart, founding father van hardstyle, ben een heel eind gekomen, maar met mijn fans en vrienden sta ik pas aan de start van een nieuw avontuur: het uitbouwen van I AM HARDSTYLE.
Het is ook een hardwerkend zwerversbestaan. Ik slaap in vliegtuigen en auto’s, net zo vaak als in bed. In een dag maak ik soms drie, vier ochtenden mee. Het is toch niet normaal dat ik zaterdagavond om tien uur op de Veluwe zit, om een uur ’s nachts optreed in Antwerpen voor twintigduizend man en de volgende ochtend ergens in Mexico sta om vervolgens door te vliegen naar Amerika? Het is bijna onmenselijk en ik kan mijzelf er in verliezen. Zoals ik me jaren geleden heb verloren in mijn muziek. Ik ren, vlieg en perform en die nog steeds voortdurende en zelfgekozen onrust hoor ik voortdurend terug in wat ik maak.
Hardstyle is mijn leven, mijn energie, geboren uit verlangen en noodzaak. De zware dingen zijn de hardbass en kick: de dreun aan de onderkant van de plaat. De pijnlijke dingen zijn de high pitches, tot de trommelvliezen scheuren. Rust en onrust, licht en zwaar, mooi en heftig, melodieus en hard: uit alle pijnlijke en heftige dingen komt iets moois, tegenover iets slechts staat steeds iets goeds.
Mijn muziek en mijn optredens hebben een logische opbouw, een ritme, soms rust, een begin en een einde. Maar mijn leven? Times have been hectic with a capital H. It’s airports, airplanes, air cannons on stage… Het lijkt wel een nooit aflatende race op vol vermogen, met onafgebroken dat gierende geluid van V-10 motoren in mijn hoofd. Eigenlijk herinner ik me maar één moment van rust en stilte, lang geleden, waarin alles goed was: goed, tijdloos en zelfs zonder geluid. En die dag was ik bijna dood.
